To był piękny wieczór… We wtorek 11 grudnia dyrektor Hanna Szumotalska zaprosiła do Gminnego Centrum Kultury seniorów z Klubu Wiecznie młodzi i oczywiście wszystkich chętnych z naszej gminy, którzy chcieliby pośpiewać kolędy i posłuchać wierszy bożonarodzeniowych. Mimo paskudnej aury, sala w Centrum zapełniła się prawie maksymalnie.
Dyrektor po powitaniu i złożeniu życzeń zaproponowała wspólne śpiewanie kolęd, a w przerwach na scenie z wierszami świątecznymi zaprezentowały się uczennice szóstej klasy SP w Grucie, należące do Kółka Literackiego w GCK. Julia, Dominika, Wiktoria, dwie Zofie i dwie Karolin czytały utwory między innymi: Tadeusza Kubiaka, ojca Franciszka Czarnowskiego i Jadwigi Zgliszewskiej.

W piątkowe popołudnie 7 grudnia w GCK zespół TiM prowadzony przez Dorotę Berent wyznaczył sobie przedświąteczne spotkanie.
– Było cudowne. Byli moi podopieczni, rodzice oraz osoby, które nieustannie nam pomagają i wspierają nasze artystyczne działania, nie tylko duchowo – dzieli się refleksją Dorota. – Śpiewaliśmy kolędy przy dźwiękach gitary akustycznej w blasku świec i w bardzo nastrojowej atmosferze. Przypadek zrządził, że akurat o tej porze nie było prądu w Grucie. Podsumowaliśmy mijający rok, omówiliśmy osiągnięcia, rozmawialiśmy o postępach wokalnych dziewcząt z zespołu. Już po tym wszystkim, po wielu wzruszających słowach między innymi rodziców, wręczyłam wszystkim naszą najnowszą płytę świąteczną Z-MOWY TYCH, CO ODESZLI. Dziękuję moim wspaniałym dziewczynom i ich rodzicom, a także naszej wielkiej fance Marii Kaczmarek za mikołajkowe czekoladki.

(r) Foto: K. Szpręglewska

Od 7 listopada 2018 r. w Gminnym Centrum Kultury realizowany jest projekt TANIEC NA DOBRE SAMOPOCZUCIE, wynikający z programu MOJE MIEJSCE NA ZIEMI zorganizowanego przez Fundację „ORLEN – DAR SERCA”.
Do 15 czerwca przyszłego roku, dzięki DARCZYŃCY ORLENOWI w trzech grupach w każdą środę, tańczy 60 osób. Zajęcia cieszą się ogromnym powodzeniem. Wszyscy, od dzieci po panie, dają z siebie wszystko! Zumba to nie tylko wszechstronny taniec i ćwiczenia, ale także znakomita zabawa. Dziś prezentujemy fotoreportaż z 5 grudnia.

(tng)

… Trochę bombkowej historii. Pierwsze takie ozdoby choinkowe powstały w XIX wieku w Niemczech. Jak mówi legenda, biedny rzemieślnik pracujący w hucie szkła nie mógł sobie pozwolić na ozdobienie choinki jabłkami i orzechami. Postanowił więc wydmuchać je ze szkła. Tak powstały piękne bombki, które urzekły wiele osób. Zainteresowanie nimi było tak duże, iż uchroniło to fabrykę przed likwidacją. Dawniej na choince zamiast bombek wisiały jabłka i orzechy, które według wierzeń były pożywieniem dla duchów zmarłych pojawiających się w czasie Święta Godów (obecnie w tym czasie obchodzimy Święta Bożego Narodzenia). Tradycja ubierania świątecznego drzewka sięga czasów pogańskich. Kościół przyjął niektóre ozdoby, ale nadał im nowe znaczenie. Wszelkie okrągłe ozdoby choinkowe w tradycji chrześcijańskiej symbolizują harmonię. Upływający czas jednak i w tym wypadku dokonuje zmian, poszerza możliwości twórcze… Udowodniły to dzieci na zajęciach plastycznych w GCK 3 grudnia. Ich bombki powstały na bazie kulek styropianowych, upiększonych zależnie od fantazji. I też są ładne.

(r)

[widgetkit id=351]

Dawno w Gminnym Centrum Kultury nie było tak świetnej zabawy jak w piątkowy, andrzejkowy wieczór. Mimo że ziąb tego dnia dawał się wszystkim we znaki, to na tradycyjną imprezę stawił się komplet Seniorów z Klubu Wiecznie Młodzi.
Zabawa rozpoczęła się o godz. 17. Dyrektor Hanna Szumotalska z nieukrywaną radością powitała Panie i Panów, podziękowała również za wszystkie „dary” kulinarne, jakie przynieśli seniorzy.
Andrzejki to przede wszystkim wieczór wróżb, o ich różnorodność zadbały instruktorki Magdalena i Katarzyna. Na pierwszy ogień poszedł rozgrzany wosk, lany przez oczko klucza – a jakże! – do miski z wodą, formował się w przedziwne kształty. Już schłodzony, panie brały do rąk, a potem – w strumieniu światła – odczytywały „cudeńka” z cienia rzucanego przez woskową formę. Oj, było wesoło i to jakby z oczywistych powodów, ponieważ zarówno „właściciel” odlanej figury, jaki i jego koleżanki czy koledzy przeważnie „odczytywali” z cienia coś innego.